การให้สตรีมีสิทธิ์เลือกคู่ครองที่เหมาะ สมกับนางนั้นไม่ได้หมายความว่าปล่อยให้นางกระทำได้ตามอำเภอใจ ในการแต่งงานกับใครก็ได้ที่นางประสงค์ ถึงแม้ว่าในการกระทำดังกล่าวจะเป็นพิษภัยต่อบรรดาญาติใกล้ชิดและครอบครัวของ นาง แต่แท้ที่จริงแล้วนางนั้นจะผูกติดอยู่กับผู้ปกครอง โดยที่เขาจะควบคุมการเลือกของนาง ชี้แนะในเรื่องราวต่างๆ และจัดการแต่งงานนั้นนางไม่สามารถจะแต่งงานให้กับตัวเองได้ แล้วหากนางแต่งงานให้กับตัวของนางเอง การแต่งงานนั้นก็ใช้ไม่ได้
เนื่องจากหะดีษที่มีในหนังสือสุนันทั้งหลาย จากอาอีซฺะฮฺ รอดิยัลลอฮุอันฮา ที่ว่า
” สตรีใดที่แต่งงานให้กับตัวของนาง โดยไม่ได้รับอนุญาติของผู้ปกครองของนาง การแต่งงานของนางก็เป็นสิ่งที่ใช้ไม่ได้ “
หะดีษติรมีซีกล่าวว่าเป็นหะดีษหะซัน และในสุนันทั้งสี่มีว่า
“ไม่มีการแต่งงาน นอกจากจะมีวาลีเท่านั้น”
สองหะดีษนี้ และหะดีษที่มีมาในความหมายของหะดีษทั้งสองนี้ บ่งบอกถึงว่าการแต่งงานจะไม่ถูกต้องนอกจากจะต้องมีผู้ปกครองเท่านั้น เพราะว่าเดิมทีของการปฏิเสธนั้น คือการปฏิเสธความถูกต้อง และติรมีซีกล่าวว่า
” เป็นการกระทำที่บรรดาผู้รู้ยึดถือ ซึ่งก็ได้แก่อุมัร อาลี อิบนุอับบาส อบูฮุร็อยเราะฮฺ และท่านอื่นๆ และในทำนองนี้มีการรายงานจากบรรดานักวิชาการ (นิติศาสตร์อิสลาม) ของบรรดาตาบีอีนว่า พวกเขาได้กล่าวว่า ไม่มีการแต่งงาน นอกจากจะต้องมีผู้ปกครอง ซึ่งเป็นคำกล่าวของอิมามซฺาฟีอี อะฮฺหมัด และอิสหาก”
(โปรดดูอัลมุฆฺนี เล่มที่ 6 หน้าที่ 449)
จากหนังสือ"คำเตือนในเรื่องกฎต่างๆที่เกี่ยวข้องกับ บรรดาหญิงผู้ศรัทธา"
0 ความคิดเห็น: